10 minut.
Minęłam próg swojej garderoby przestając czuć wilgoć, a pot i nikotynę. Było siwo od dymu, ale po chwili mgła stawała się niewidoczna, a źrenice przyzwyczajały się do ciemnych barw.
9 minuty.
Przeszłam pod ścianą, dostając się pod bar. Unosząc dłoń, zamachałam w powietrzu, przywołując barmana. Ustał na przeciw skanując moją twarz, był wstanie stwierdzić bez pytania czego oczekuję, chociażby po tym, że widuje mnie codziennie.
8 minuty.
Ostry smak alkoholu przelał się przez gardło, drażniąc ścianki przełyku. Wykrzywiłam usta w obrzydzeniu, nienawidząc tego. Zamknęłam oczy, wypuszczając całe powietrze z płuc.
7 minuty.
Pamiętam bieg po między gwiazdami, uciekałam tak szybko jak mogło pozwolić sobie moje ciało. To tak jakby czas płynął w zwolnionym tempie, chociaż wiesz, że rzeczywistość jest inna. Biegłam ile sił, aż popełniłam błąd, nogi same zaczęły się plątać i wszystko było już osądzone. Upadłam na twarz, czując jak brudna woda kałuży przesiąka w moje włosy. Czas zaczął płynąć szybko, szybciej niż normalnie.
6 minut.
Zatopiłam usta w drugim kieliszku, mrużąc oczy. Obrazy przepadły i dopiero wtedy przechyliłam szkło, łykając jego zawartość.
5 minut.
Ruszyłam przed siebie, czując ból przeszywający stopy. Bolały i żaden odpoczynek, nie był wstanie go załagodzić. Wysokie szpilki raniły każdy ich minimetr.
4 minuty.
Wyprostowałam plecy, wymawiając w myślach swoją codzienną mantrę. "Nie poddasz się". Kiedy właśnie tego chciałam, chciałam uciec, poddać się. Okręciłam się o 90° będąc przy wejściu.
3 minuty.
Oczy... te same oczy. Skanowały moje ciało, a skóra pod małą warstwą ciuchów zaczynała się palić i piec. Kim jest ? Byłam obserwowana, nie tylko przez niego.
2 minuty.
Znalazłam się na podwyższeniu, zajmując swoje stanowisku. Na twarz wciągałam maskę fałszywego uśmiechu, chowając w sobie strach. Strach młodej dziewczyny.
1 minuta.
To jest świat, do którego nigdy nie chciałam trafić... Nazywam się May Mayer. May jak piąty miesiąc roku, jak czas gdy słońce dniami jest w zenicie, a noce są mroźne. Jestem po prostu May.......
________________________________________________________________________________________________
Ostrzeżenie: Głowna bohaterka przez początek historii będzie bardzo emocjonalna, co może wyprowadzać z równowagi, ale z czasem ulegnie to zmianie.
Minęłam próg swojej garderoby przestając czuć wilgoć, a pot i nikotynę. Było siwo od dymu, ale po chwili mgła stawała się niewidoczna, a źrenice przyzwyczajały się do ciemnych barw.
9 minuty.
Przeszłam pod ścianą, dostając się pod bar. Unosząc dłoń, zamachałam w powietrzu, przywołując barmana. Ustał na przeciw skanując moją twarz, był wstanie stwierdzić bez pytania czego oczekuję, chociażby po tym, że widuje mnie codziennie.
8 minuty.
Ostry smak alkoholu przelał się przez gardło, drażniąc ścianki przełyku. Wykrzywiłam usta w obrzydzeniu, nienawidząc tego. Zamknęłam oczy, wypuszczając całe powietrze z płuc.
7 minuty.
Pamiętam bieg po między gwiazdami, uciekałam tak szybko jak mogło pozwolić sobie moje ciało. To tak jakby czas płynął w zwolnionym tempie, chociaż wiesz, że rzeczywistość jest inna. Biegłam ile sił, aż popełniłam błąd, nogi same zaczęły się plątać i wszystko było już osądzone. Upadłam na twarz, czując jak brudna woda kałuży przesiąka w moje włosy. Czas zaczął płynąć szybko, szybciej niż normalnie.
6 minut.
Zatopiłam usta w drugim kieliszku, mrużąc oczy. Obrazy przepadły i dopiero wtedy przechyliłam szkło, łykając jego zawartość.
5 minut.
Ruszyłam przed siebie, czując ból przeszywający stopy. Bolały i żaden odpoczynek, nie był wstanie go załagodzić. Wysokie szpilki raniły każdy ich minimetr.
4 minuty.
Wyprostowałam plecy, wymawiając w myślach swoją codzienną mantrę. "Nie poddasz się". Kiedy właśnie tego chciałam, chciałam uciec, poddać się. Okręciłam się o 90° będąc przy wejściu.
3 minuty.
Oczy... te same oczy. Skanowały moje ciało, a skóra pod małą warstwą ciuchów zaczynała się palić i piec. Kim jest ? Byłam obserwowana, nie tylko przez niego.
2 minuty.
Znalazłam się na podwyższeniu, zajmując swoje stanowisku. Na twarz wciągałam maskę fałszywego uśmiechu, chowając w sobie strach. Strach młodej dziewczyny.
1 minuta.
To jest świat, do którego nigdy nie chciałam trafić... Nazywam się May Mayer. May jak piąty miesiąc roku, jak czas gdy słońce dniami jest w zenicie, a noce są mroźne. Jestem po prostu May.......
________________________________________________________________________________________________
Ostrzeżenie: Głowna bohaterka przez początek historii będzie bardzo emocjonalna, co może wyprowadzać z równowagi, ale z czasem ulegnie to zmianie.
Świetne Kicia, czekam na 1rozdzial :*
OdpowiedzUsuńWow... <3 Sądzac po prologu, zapowiada sie naprawdę dobry fanficiction <3 Ps. Od dawna czekałam na fanfiction w tym stylu <3 *.* ~` Natalia ^^
OdpowiedzUsuńCzekam na dalej <3
OdpowiedzUsuńCudowny prolog! Zaczynam czytać ; >
OdpowiedzUsuńIdealny prolog ;) zaczynam czytać ;)
OdpowiedzUsuń